We współczesnej gospodarce rynkowej zrównoważenie rynku pracy w skali ogólnokrajowej, czyli sytuacja, kiedy podaż pracy jest równa popytowi na pracę, występuje bardzo rzadko. Najczęściej podaż siły roboczej w danym kraju przewyższa popyt na pracę i pojawia się bezrobocie.
Naczelną ideą klasycznej koncepcji rynku pracy jest twierdzenie, że w warunkach gospodarki wolnorynkowej występuje tendencja do ustalania się równowagi na rynku pracy. Nie dopuszcza się w tej koncepcji istnienia bezrobocia w gospodarce.
Koncepcja ta opiera się na założeniu, że decyzje pracodawców w sprawie rozmiarów popytu na pracę zależą przede wszystkim od wysokości stawek płac realnych. Im te stawki są wyższe, tym popyt na siłę roboczą mniejszy.
Stawki płac realnych decydują również o rozmiarach podaży pracy, przy czym im te stawki są wyższe, tym większa jest podaż pracy, dzięki wzrostowi aktywności zawodowej lub dzięki zwiększaniu czasu pracy.
Zgodnie z ujęciem klasycznym możliwa jest równowaga przy pełnym zatrudnieniu.
Zjawisko bezrobocia występujące w gospodarce tłumaczy się w koncepcji neoklasycznej ograniczeniami w swobodnym działaniu mechanizmów rynkowych na rynku pracy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz