W poście pod tytułem „ Rynek pracy w teorii ” przedstawiłam interpretację płacy nominalnej i realnej, popytu na pracę i podaży pracy, ludności aktywnej zawodowo, zasobów siły roboczej, współczynnika aktywności zawodowej oraz bezrobocia. Treść tego postu obejmuje rodzaje bezrobocia oraz narzędzia walki z bezrobociem.
Ze względu na rodzaj przyczyn wywołujących bezrobocie można wyróżnić:
• bezrobocie naturalne ( frykcyjne ), na poziomie 3-5%, nienaruszające równowagi na rynku pracy. Jest konsekwencją zjawisk migracyjnych ludności. Formalności związane z zatrudnieniem, koniecznością przekwalifikowania się oraz znalezieniem pracy w nowym miejscu zamieszkania, powodują czasowe pozostawanie bez pracy. Bezrobocie naturalne jest także nazywane bezrobociem płynnym,
• bezrobocie koniunkturalne, wynikające ze złego stanu gospodarki,
• bezrobocie strukturalne będące konsekwencją niedopasowania struktury podaży i popytu na pracowników pod względem ich kwalifikacji, zawodu lub regionu. Jego powodem może być upadek niektórych branż i gałęzi gospodarki, np. górnictwa, przemysłu ciężkiego czy stoczniowego,
• bezrobocie technologiczne, wynikające z postępu technicznego i technologicznego, który powoduje ogólny spadek popytu na pracę ( np. automatyzacja produkcji ),
• bezrobocie sezonowe będące wynikiem sezonowości niektórych prac, np. w usługach turystycznych, budownictwie, rolnictwie.
Ze względu na czas występowania zjawiska wyróżniamy bezrobocie:
• krótkookresowe ( trwające poniżej 3 miesięcy ),
• średniookresowe ( trwające od 3 do 12 miesięcy ),
• długookresowe ( trwające dłużej niż rok ),
• chroniczne ( trwające ciągle).
Ze względu na obszar występowania zjawiska wyróżniamy bezrobocie:
• globalne,
• krajowe,
• regionalne,
• lokalne.
Jednym z zadań państwa jest przeciwdziałanie bezrobociu. Państwo posługuje się dwiema kategoriami narzędzi przeciwdziałania bezrobociu: narzędziami aktywnymi i pasywnymi.
Aktywne narzędzia walki z bezrobociem:
• pośrednictwo pracy,
• poradnictwo zawodowe,
• szkolenie i przekwalifikowanie bezrobotnych,
• współfinansowanie prac interwencyjnych oraz robót publicznych.
Pasywne narzędzia walki z bezrobociem:
• zasiłki dla bezrobotnych,
• zasiłki i świadczenia przedemerytalne,
• świadczenia przysługujące rolnikom zwalnianym z pracy,
• obniżanie wieku emerytalnego,
• wydłużanie obowiązkowego okresu nauki młodzieży.
Do zadań narzędzi aktywnych należy ograniczanie bezrobocia, utrzymywanie istniejących miejsc pracy oraz zwiększanie zatrudnienia przez tworzenie nowych miejsc pracy
Zadaniem narzędzi pasywnych jest łagodzenie skutków bezrobocia np. zasiłki dla bezrobotnych oraz obniżanie podaży siły roboczej.
Dobór poszczególnych narzędzi jest uzależniony od rodzaju i charakteru zjawiska bezrobocia. Różne rodzaje bezrobocia wymagają odmiennej polityki rządu.
Z bezrobociem strukturalnym i technologicznym można walczyć, organizując opłacane przez państwo kursy i szkolenia, pozwalające za zmianę kwalifikacji za
wodowych, oraz pośrednictwo pracy. Likwidacji bezrobocia sezonowego służy dokształcanie pracowników, które umożliwia im podejmowanie pracy w okresie, gdy nie mogą wykonywać sezonowego zawodu. Bezrobociu koniunkturalnemu państwo przeciwdziała przez:
• obniżanie podaży pracy w wyniku wcześniejszego przechodzenia na emeryturę oraz wydłużania obowiązku nauki i skracania tygodniowego czasu pracy,
• zwiększaniu popytu na pracę w wyniku finansowania prac interwencyjnych lub robót publicznych.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz