W poprzednich postach na temat środków trwałych podałam przyczyny technicznego zużycia poszczególnych elementów środków trwałych a między innymi zwróciłam uwagę na intensywność i warunki eksploatacji oraz sposób eksploatacji, co ściśle wiąże się z gospodarką remontowa w przedsiębiorstwie.
Jednym z warunków utrzymania ciągłości produkcji, a tym samym wykorzystywania w jak najwyższym stopniu zdolności produkcyjnej, jest zapewnienie sprawności środków trwałych.
W interesie przedsiębiorcy leży podejmowanie wszelkich działań, które przyczyniają się do utrzymania właściwego stany technicznego rzeczowego majątku trwałego i przeciwdziałają jego przedwczesnemu zużyciu. Czynności te mogą mieć charakter zapobiegawczy i zapobiegawczo – odtworzeniowy. Charakter zapobiegawczy maja czynności konserwacyjne i przeglądy.
Czynności konserwacyjne obejmują: czyszczenie, mycie, smarowanie maszyn i urządzeń, regulowanie mechanizmów. Powinny być one wykonywane systematycznie, warunkują bowiem właściwą pracę maszyn i mogą przyczynić się do zmniejszenia częstotliwości remontów.
Przeglądy polegają na sprawdzeniu stanu technicznego środka trwałego, zwykle w pewnych odstępach czasu lub po określonym czasie eksploatacji. Przeglądy umożliwiają ustalenie zakresu i terminu remontu.
Charakter zapobiegawczo – odtworzeniowy mają remonty środków trwałych. Zakres prac wykonywanych podczas remontu stał się podstawą wyodrębnienia remontów bieżących, średnich i głównych ( kapitalnych ).
Remont bieżący obejmuje niewielki zakres prac, np. naprawę lub wymianę drobnych części, regulację mechanizmów. Trwa krótko, nie powoduje dłuższych przerw w pracy.
Remont średni obejmuje szerszy zakres prac – oprócz prac typowych dla remontu bieżącego dokonuje się wymiany zużytych ważniejszych części i elementów. Wiąże się to zwykle z koniecznością demontażu i wyłączenia remontowanego obiektu z użytkowania.
Remont główny ( kapitalny ) obejmuje szeroki zakres prac, które maja przywrócić środkom trwałym sprawność i użyteczność zbliżoną do stanu pierwotnego. Aby to osiągnąć konieczny jest demontaż remontowanego obiektu i gruntowna naprawa obejmująca zarówno wymianę zużytych drobnych części i elementów, jak też wymianę lub regenerację podstawowych części i zespołów. Na czas remontu głównego obiekt wyłączony jest z użytkowania.
Właściwa gospodarka remontowa przyczynia się do utrzymywania należytego stanu środków trwałych, zmniejsza ich awaryjność, a tym samym zapobiega przestojom oraz wydłuża ich żywotność ( okres eksploatacji ).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz