Pozyskiwanie kapitału na finansowanie działalności gospodarczej

Z prowadzeniem działalności gospodarczej wiąże się konieczność zaangażowania odpowiedniego kapitału. Pierwszy kapitał musi być wniesiony przez założyciela lub założycieli firmy. Finansowanie obce (np. kredyty) można uzyskać dopiero po pewnym okresie działalności. Nowe firmy muszą zwykle dysponować dużym zabezpieczeniem kredytu, np. hipoteką.

Wysokość kapitału założycielskiego warunkują przede wszystkim:
1. uregulowania prawne,
2. rzeczywiste zapotrzebowanie firmy na kapitał niezbędny do sfinansowania
czynników produkcji ( środków pracy, przedmiotów pracy, pracy ludzkiej ).

Uregulowania prawne określające granice minimalnego kapitały własnego (założycielskiego) zawarte są w kodeksie spółek handlowych i dotyczą:
a/ spółki akcyjnej, w której minimalny kapitał założycielski musi wynosić co najmniej 100 000 PLN,
b/ spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, w której ten kapitał musi wynosić co najmniej 50 000 PLN,
c/ spółki komandytowo-akcyjnej, w której kapitał założycielski musi wynosić także co najmniej 50 000 PLN.

Pozostałe spółki oraz indywidualni przedsiębiorcy kształtują wysokość kapitału własnego według własnych potrzeb i możliwości.
Oprócz kapitałów własnych, w finansowaniu działalności przedsiębiorstw wykorzystywane są kapitały obce. Stanowią one własność innych podmiotów i podlegają zwrotowi w określonym umową terminie.

Podstawowymi formami kapitałów obcych są kredyty bankowe, pożyczki, finansowanie poprzez emisję dłużnych papierów wartościowych, a także przez leasing.
Kredyt bankowy to środki pieniężne jakie ma do dyspozycji kredytobiorca. Podstawą do dysponowania tymi środkami jest umowa zawarta między bankiem a kredytobiorcą, określająca kwotę kredytu, warunki oprocentowania, wysokość prowizji, warunki spłaty i sposób zabezpieczenia. Udzielenie kredytu jest uwarunkowane przede wszystkim posiadaniem przez kredytobiorcę zdolności kredytowej, rozumianej jako zdolność do spłaty w terminach umownych zaciągniętego kredytu wraz z odsetkami. Przy udzielaniu kredytu banki przywiązują szczególną wagę do skuteczności zabezpieczenia kredytu.

Najczęstsze formy zabezpieczenia to:
• zastaw,
• hipoteka,
• gwarancja,
• poręczenie według prawa cywilnego
• weksel In blanco,
• blokada środków na rachunku bankowych.

Pożyczka jest formą kredytu gotówkowego lub bezgotówkowego zaciągniętego w sektorze poza bankowym lub bankowym. Umowa pożyczki należy do czynności cywilnoprawnych. Pożyczka może być udzielona przedsiębiorstwu na długie lub krótkie okresy, a nawet na czas nieoznaczony.

Finansowanie poprzez emisję dłużnych papierów wartościowych polega na tym, że przedsiębiorstwo, które jest emitentem, sprzedaje te papiery, zaciągając pożyczkę u wielu wierzycieli na okres długi np. obligacje o odległym terminie wykupu przez emitenta lub krótki np. krótkoterminowe papiery dłużne.
Kosztem tak pozyskiwanych środków są odsetki płacone nabywcom papierów wartościowych oraz wydatki związane z emisją.

Formą finansowania obcego jest leasing.

Proponuję zapoznanie się z moim postem z 25.06.2011r. pod tytułem „Leasing” oraz z postem z 17.07.2011r. pod tytułem „Kredyt czy leasing konsumencki”. Odnośnie drugiego postu najnowsze dane ukażą się w styczniu 2012r.