(Ważne dla nowopowstających firm produkcyjnych)
W systemie zarządzania jakością każdy pracownik dba o to, aby swoje zadanie wykonać najlepiej i najrzetelniej. System o którym mowa jest sformułowany w normach serii ISO 9000, na którą to serię składa się zespół pięciu norm:
• norma ISO 9000, będąca normą główną i sterującą;
• norma ISO 9001, określającą model zapewnienia jakości podczas całego procesu wytwórczego aż do kontroli i wycofania wadliwych wyrobów;
• norma ISO 9002, zapewniająca jakość tylko w samym procesie produkcji;
• norma ISO 9003, określająca model zapewnienia jakości w trakcie kontroli i badań;
• norma ISO 9004, zawierająca wytyczne dla zarządzania jakością w różnych jednostkach gospodarczych.
Przedsiębiorstwa wprowadzające system zarządzania jakością według norm ISO muszą opracować tzw. Księgę Jakości, będącą opisem wdrażanego systemu oraz procedur z tym związanych. Gdy system zarządzania jakością został w przedsiębiorstwie wprowadzony, może ono wystąpić z wnioskiem do instytucji certyfikującej o przyznanie certyfikatu jakości.
Certyfikat ten jest świadectwem dokumentującym zdolność przedsiębiorstwa do zapewnienia odpowiedniego poziomu jakości dostarczanych wyrobów. Istnieje kilkadziesiąt zachodnioeuropejskich instytucji wydających certyfikaty. W Polsce jednostką upoważnioną do wydawania certyfikatów jest Polskie Centrum Badań i Certyfikacji w Warszawie.
Posiadanie certyfikatu jest niezbędne, jeżeli produkt danej firmy ma sprostać konkurencji innych firm, zwłaszcza firm zagranicznych oraz zapewnić sobie zbyt na rynkach innych państw.
Powszechnie obowiązującym certyfikatem jakości w Unii Europejskiej jest certyfikat CE. Wyroby podlegające obowiązkowi uzyskania certyfikatu CE to m.in.: maszyny, zabawki, wyroby medyczne, wyroby budowlane, urządzenia spalające paliwa gazowe, materiały wybuchowe do użytku cywilnego, telekomunikacyjne urządzenia końcowe i urządzenia radiowe, rekreacyjne jednostki pływające, dźwigi (windy), urządzenia linowe do przewozu osób.
Główne wymagania jakie muszą spełniać w.w wyroby, objęte obowiązkiem posiadania certyfikatu, są określone w dyrektywach tzw. „nowego podejścia”. Spełnienie tych wymagań jest warunkiem, aby wyroby te mogły być przedmiotem swobodnego handlu na całym wspólnym rynku.
CE jest prawnym obowiązkiem, którego spełnienie uprawnia do wprowadzenia produktu na rynek. Produkt mający oznaczenie CE może być sprzedawany na całym obszarze Unii Europejskiej oraz w Islandii, Norwegii i Liechtensteinu.
CE jest jedynym obowiązkowym, wystarczającym i dopuszczalnym oznaczeniem, którym przedsiębiorca deklaruje zgodność wyrobu z zharmonizowanymi normami europejskimi.
Oznaczenia tego nie wolno umieszczać np. na towarach rolno-spożywczych i innych wyrobach, które nie podlegają temu obowiązkowi.
Oznakowanie powinno być umieszczone na wyrobie, zanim zostanie on wprowadzony do obrotu. Odpowiedzialność za to, żeby produkt odpowiadał normom europejskich ponoszą:
• producent lub wyznaczony przez niego upoważniony przedstawiciel, mający siedzibę na terenie UE;
• importer w wypadku produktów sprowadzanych z państw trzecich na rynek unijny;
• dystrybutor – sprzedawca detaliczny lub hurtowy;
• montujący i instalujący – w niektórych wypadkach przejmuje odpowiedzialność producenta, dotyczy niektórych urządzeń medycznych.
Jeśli wymaga tego dyrektywa, należy skorzystać z usług jednostki certyfikującej i po przeprowadzeniu badań wyrobu uzyskać certyfikat lub wypełnić przewidziane procedury.
środa, 9 listopada 2011
Rytmiczność i jakość produkcji
Rytmiczność produkcji jest ściśle związana z jakością produkcji co postaram się wyjaśnić w treści tego postu, poza tym jakość produkcji to jeden z czynników gospodarki rynkowej mający wpływ na konkurencyjność i efektywność przedsiębiorstwa.
Rytmiczność produkcji polega na równomiernym, zgodnym z harmonogramem wytwarzaniu i przekazywaniu wyrobów oraz równomiernej i odpowiednio zharmonizowanej pracy poszczególnych odcinków produkcyjnych w przedsiębiorstwie. Oznacza to, ze na stanowisku pracy lub w określonej jednostce produkcyjnej wytwarza się w jednakowych kolejnych odcinkach czasu taką samą wielkość produkcji. Praca przebiegająca rytmicznie odznacza się jednakowym natężeniem i równomiernością wykonania zadań.
Znaczenie rytmiczności produkcji powinno być rozpatrywane nie tylko z punktu widzenia przedsiębiorstwa, ale również w szerszym aspekcie. Nierytmiczna produkcja jednych przedsiębiorstw powoduje zaburzenia w produkcji innych. Brak rytmiczności produkcji prowadzi do nierównomiernych dostaw towarów na rynek.
W samym przedsiębiorstwie nierytmiczna produkcja powoduje niepełne wykorzystanie załogi i urządzeń produkcyjnych w jednych okresach, a nadmierne przeciążenie i pracę w godzinach nadliczbowych w innych okresach. Często duże napięcie i przemęczenie pracowników w okresach natężenia pracy jest przyczyną spadku jakości produkcji.
Należy stwierdzić, że rytmiczność produkcji na stanowisku pracy zapewnia dobrą jakość produkcji, eliminuje przestoje maszyn i urządzeń, zapewnia racjonalne zużycie energii oraz mniejsze zmęczenie pracowników, ponieważ praca przebiega z jednakowym natężeniem.
Jakość to zespół cech określających wytwarzane wyroby. Głównymi cechami decydującymi o jakości wyrobu są:
• sprawność funkcjonowania wyrobu, określana stopniem zaspokojenia potrzeb dotyczących zastosowania, wydajności, dokładności i ekonomiczności pracy wyrobu;
• trwałość, oznaczona okresem zastosowania, w ciągu którego wyrób zachowuje swe właściwości użytkowe;
• niezawodność funkcjonowania, która oznacza prawdopodobieństwo, że wyrób będzie sprawnie funkcjonował w określonych warunkach w ciągu określonego czasu.
Jeśli cechy te się nasilają, to wzrasta poziom jakości wyrobów. Producent powinien wybrać taki jej poziom, który najlepiej odpowiada potrzebom odbiorców. Weryfikacja jakości wyrobów następuje na rynku, gdzie wyroby nieodpowiedniej jakości nie znajdą nabywców.
Poziom jakości wyrobów jest kształtowany nie tylko w samym procesie produkcji, gdyż na jakość wytwarzanego produktu wpływa wiele czynników, np. dobre przygotowanie produkcji, jej rytmiczny przebieg, kwalifikacje załogi i obsługa gwarancyjna w trakcie użytkowania wyrobu.
Zmiany, jakie zaszły w ostatnich latach w polskiej gospodarce wpłynęły na rozwój systemu zarządzania jakością, opartego na normach Międzynarodowej Organizacji Normalizacyjnej ( ISO ). Stosowanie międzynarodowego systemu zarządzania jakością oznacza takie sterowanie całą działalnością producenta, począwszy od przygotowania konstrukcyjnego i technologicznego produkcji, przez procesy zaopatrzenia, produkcji i zbytu, a kończąc na organizacji serwisu obsługi i badań, aby uzyskać wyroby właściwej jakości.
Ciąg dalszy informacji na temat systemu zarządzania jakością znajduje się w artykule „ Certyfikat jakości – CE”
Rytmiczność produkcji polega na równomiernym, zgodnym z harmonogramem wytwarzaniu i przekazywaniu wyrobów oraz równomiernej i odpowiednio zharmonizowanej pracy poszczególnych odcinków produkcyjnych w przedsiębiorstwie. Oznacza to, ze na stanowisku pracy lub w określonej jednostce produkcyjnej wytwarza się w jednakowych kolejnych odcinkach czasu taką samą wielkość produkcji. Praca przebiegająca rytmicznie odznacza się jednakowym natężeniem i równomiernością wykonania zadań.
Znaczenie rytmiczności produkcji powinno być rozpatrywane nie tylko z punktu widzenia przedsiębiorstwa, ale również w szerszym aspekcie. Nierytmiczna produkcja jednych przedsiębiorstw powoduje zaburzenia w produkcji innych. Brak rytmiczności produkcji prowadzi do nierównomiernych dostaw towarów na rynek.
W samym przedsiębiorstwie nierytmiczna produkcja powoduje niepełne wykorzystanie załogi i urządzeń produkcyjnych w jednych okresach, a nadmierne przeciążenie i pracę w godzinach nadliczbowych w innych okresach. Często duże napięcie i przemęczenie pracowników w okresach natężenia pracy jest przyczyną spadku jakości produkcji.
Należy stwierdzić, że rytmiczność produkcji na stanowisku pracy zapewnia dobrą jakość produkcji, eliminuje przestoje maszyn i urządzeń, zapewnia racjonalne zużycie energii oraz mniejsze zmęczenie pracowników, ponieważ praca przebiega z jednakowym natężeniem.
Jakość to zespół cech określających wytwarzane wyroby. Głównymi cechami decydującymi o jakości wyrobu są:
• sprawność funkcjonowania wyrobu, określana stopniem zaspokojenia potrzeb dotyczących zastosowania, wydajności, dokładności i ekonomiczności pracy wyrobu;
• trwałość, oznaczona okresem zastosowania, w ciągu którego wyrób zachowuje swe właściwości użytkowe;
• niezawodność funkcjonowania, która oznacza prawdopodobieństwo, że wyrób będzie sprawnie funkcjonował w określonych warunkach w ciągu określonego czasu.
Jeśli cechy te się nasilają, to wzrasta poziom jakości wyrobów. Producent powinien wybrać taki jej poziom, który najlepiej odpowiada potrzebom odbiorców. Weryfikacja jakości wyrobów następuje na rynku, gdzie wyroby nieodpowiedniej jakości nie znajdą nabywców.
Poziom jakości wyrobów jest kształtowany nie tylko w samym procesie produkcji, gdyż na jakość wytwarzanego produktu wpływa wiele czynników, np. dobre przygotowanie produkcji, jej rytmiczny przebieg, kwalifikacje załogi i obsługa gwarancyjna w trakcie użytkowania wyrobu.
Zmiany, jakie zaszły w ostatnich latach w polskiej gospodarce wpłynęły na rozwój systemu zarządzania jakością, opartego na normach Międzynarodowej Organizacji Normalizacyjnej ( ISO ). Stosowanie międzynarodowego systemu zarządzania jakością oznacza takie sterowanie całą działalnością producenta, począwszy od przygotowania konstrukcyjnego i technologicznego produkcji, przez procesy zaopatrzenia, produkcji i zbytu, a kończąc na organizacji serwisu obsługi i badań, aby uzyskać wyroby właściwej jakości.
Ciąg dalszy informacji na temat systemu zarządzania jakością znajduje się w artykule „ Certyfikat jakości – CE”
wtorek, 8 listopada 2011
Przezorny przedsiębiorca musi się zabezpieczyć przed niewypłacalnym kontrahentem
W jednym z wcześniejszych postów pisałam o zatorach płatniczych i sposobach ich uniknięcia. W biznesie nie możemy być naiwni czy łatwowierni, ani polegać na zapewnieniach przyszłego kontrahenta dopóki nie sprawdzimy jego stanu finansów lub nie zażądamy od niego zaświadczenia o tym, że nie jest wpisany do rejestru dłużników niewypłacalnych.
Zadłużeni przedsiębiorcy figurują nie tylko na listach prowadzonych przez Biuro Informacji Gospodarczej lecz również w rejestrze dłużników niewypłacalnych w Krajowym Rejestrze Sądowym. Wpis do rejestru dłużników niewypłacalnych zadłużonych przedsiębiorców dokonywany jest przez sąd lub na wniosek wierzyciela. W rejestrze tym mogą się znaleźć niesolidni przedsiębiorcy bez względu na wielkość swojej firmy, czy formę prawną działalności gospodarczej.
Z tego powodu do rejestru trafiają osoby fizyczne posiadające jednoosobową firmę, a także wspólnicy, którzy ponoszą odpowiedzialność całym swoim majątkiem za zobowiązania spółek na przykład jawnych i partnerskich. Natomiast nie wpisuje się komandytariuszy z zadłużonych spółek komandytowych.
Często osoby fizyczne zostają wpisane do rejestru po ogłoszeniu ich upadłości, albo nawet wówczas gdy sąd oddalił wniosek o ogłoszenie z powodu znikomego majątku przedsiębiorcy, który nie wystarczał na zaspokojenie kosztów postępowania. Takiego wpisu sąd dokonuje z urzędu, podobnie jak wspólników po ogłoszeniu upadłości spółki lub po prawomocnym oddaleniu wniosku o upadłość, z uwagi na to, że majątek niewypłacalnej firmy nie wystarczał na zabezpieczenie kosztów postępowania.
Osoby fizyczne jak i wspólnicy są do rejestru wpisywani z urzędu po umorzeniu prowadzonej przeciwko nim egzekucji sądowej lub administracyjnej, wtedy gdy suma, którą udałoby się w ten sposób wyegzekwować nie pokryłaby nawet kosztów egzekucji.
Z urzędu wpisywani są również dłużnicy zobowiązani do ujawnienia majątku w postępowaniu egzekucyjnym oraz osoby, które sąd upadłościowy pozbawił prawa prowadzenia działalności gospodarczej na własny rachunek, pełnienia funkcji członka rady nadzorczej, pełnomocnika w spółce handlowej, przedsiębiorstwie państwowym lub spółdzielni.
Inną grupę wpisaną do rejestru, na wniosek wierzycieli dysponujących tytułem prawnym – stanowią osoby, które w ciągu 30 dni od daty wezwania do wykonania świadczenia nie uregulowały należności określonych tytułem wykonawczym.
Wykreślenie z rejestru
Dłużnik, który ureguluje zobowiązanie i jednocześnie poprawi się jego sytuacja materialna ma prawo wystąpić do sądu z wnioskiem o wykreślenie wpisu z rejestru. Musi on wykazać, że tytuł wykonawczy będący podstawą wpisu został prawomocnym orzeczeniem sądu pozbawiony wykonalności.
Wpisy wykreślane są także z urzędu przez sąd ale tylko wtedy gdy zostało uchylone orzeczenie o ogłoszeniu upadłości dłużnika albo uchylone lub zmienione postanowienie będące podstawą wpisu. W innych przypadkach wpisy wykreślone są po upływie 10 lat( może być również wskazany krótszy termin).
Po wykreśleniu wpisu w całości sąd nie może jego ujawniać.
Zadłużeni przedsiębiorcy figurują nie tylko na listach prowadzonych przez Biuro Informacji Gospodarczej lecz również w rejestrze dłużników niewypłacalnych w Krajowym Rejestrze Sądowym. Wpis do rejestru dłużników niewypłacalnych zadłużonych przedsiębiorców dokonywany jest przez sąd lub na wniosek wierzyciela. W rejestrze tym mogą się znaleźć niesolidni przedsiębiorcy bez względu na wielkość swojej firmy, czy formę prawną działalności gospodarczej.
Z tego powodu do rejestru trafiają osoby fizyczne posiadające jednoosobową firmę, a także wspólnicy, którzy ponoszą odpowiedzialność całym swoim majątkiem za zobowiązania spółek na przykład jawnych i partnerskich. Natomiast nie wpisuje się komandytariuszy z zadłużonych spółek komandytowych.
Często osoby fizyczne zostają wpisane do rejestru po ogłoszeniu ich upadłości, albo nawet wówczas gdy sąd oddalił wniosek o ogłoszenie z powodu znikomego majątku przedsiębiorcy, który nie wystarczał na zaspokojenie kosztów postępowania. Takiego wpisu sąd dokonuje z urzędu, podobnie jak wspólników po ogłoszeniu upadłości spółki lub po prawomocnym oddaleniu wniosku o upadłość, z uwagi na to, że majątek niewypłacalnej firmy nie wystarczał na zabezpieczenie kosztów postępowania.
Osoby fizyczne jak i wspólnicy są do rejestru wpisywani z urzędu po umorzeniu prowadzonej przeciwko nim egzekucji sądowej lub administracyjnej, wtedy gdy suma, którą udałoby się w ten sposób wyegzekwować nie pokryłaby nawet kosztów egzekucji.
Z urzędu wpisywani są również dłużnicy zobowiązani do ujawnienia majątku w postępowaniu egzekucyjnym oraz osoby, które sąd upadłościowy pozbawił prawa prowadzenia działalności gospodarczej na własny rachunek, pełnienia funkcji członka rady nadzorczej, pełnomocnika w spółce handlowej, przedsiębiorstwie państwowym lub spółdzielni.
Inną grupę wpisaną do rejestru, na wniosek wierzycieli dysponujących tytułem prawnym – stanowią osoby, które w ciągu 30 dni od daty wezwania do wykonania świadczenia nie uregulowały należności określonych tytułem wykonawczym.
Wykreślenie z rejestru
Dłużnik, który ureguluje zobowiązanie i jednocześnie poprawi się jego sytuacja materialna ma prawo wystąpić do sądu z wnioskiem o wykreślenie wpisu z rejestru. Musi on wykazać, że tytuł wykonawczy będący podstawą wpisu został prawomocnym orzeczeniem sądu pozbawiony wykonalności.
Wpisy wykreślane są także z urzędu przez sąd ale tylko wtedy gdy zostało uchylone orzeczenie o ogłoszeniu upadłości dłużnika albo uchylone lub zmienione postanowienie będące podstawą wpisu. W innych przypadkach wpisy wykreślone są po upływie 10 lat( może być również wskazany krótszy termin).
Po wykreśleniu wpisu w całości sąd nie może jego ujawniać.
Dodatkowe środki unijne na realizację projektów województwa łódzkiego
Dodatkowe środki unijne jeszcze są do wzięcia dzięki oszczędnościom i korzystnemu kursowi euro. Dofinansowanie unijne pochodzące z oszczędności mogą otrzymać projekty regionalnego programu operacyjnego województwa łódzkiego.
Środki te zasilą 10 projektów drogowych o wartości ponad 90 mln zł ( 58 mln to środki unijne ), 8 projektów dotyczących e – usług publicznych o wartości około 14 mln zł. ( 11,5 mln z UE ) i 4 projekty dotyczące infrastruktury kulturalnej o wartości 15 mln zł. ( ponad 7,5 mln zł. unijnego wsparcia.
Dotacje unijne otrzymają m.in. Komenda Wojewódzka Policji (KWP) w Łodzi z przeznaczeniem na zakup pojazdów i sprzętu specjalistycznego na potrzeby bezpieczeństwa drogowego oraz Urząd Miejski w Łodzi na system monitorowania na drogach.
Witold Stępień, marszałek województwa łódzkiego powiedział – Zależało nam na jak najszybszym rozdysponowaniu pieniędzy z wygospodarowanych oszczędności. Dofinansowywane będą projekty z całego województwa, co zapewni regionowi zrównoważony rozwój.
Większość projektów, które otrzymają dofinansowanie dotyczy bezpieczeństwa. Zarówno te związane z poprawą stanu dróg jak i realizowane przez policję, czy straż miejską dotyczące poprawy bezpieczeństwa w mieście i regionie.
Wśród dotowanych projektów znajduje się projekt łódzkiej KWP „ Bezpieczne drogi województwa łódzkiego”. W ramach tego projektu nastąpi doposażenie służb ratowniczych i interwencyjnych o wartości około 12mln zł. z czego 9 mln zł. ze środków unijnych. Projekt zakłada również przeprowadzenie dwóch akcji społecznych promujących bezpieczeństwo na drogach.
Unijne środki otrzymają także władze Łodzi na projekt „ Łódzki monitoring metropolitalny”, który ma stworzyć system monitoringu Łodzi, Uniejowa i Brzezin. Wartość tego projektu to ponad 23,7 mln zł., a dotacje unijne – 18 mln zł.
W ramach tego projektu zostaną zainstalowane w newralgicznych punktach Łodzi i Uniejowa( wybranych na podstawie analiz stanu bezpieczeństwa ruchu drogowego ) profesjonalnych systemów do wideo monitoringu, systemów do śledzenia i odnajdywania pojazdów, wykrywania przypadków nie przestrzegania sygnalizacji świetlnej, kontroli prędkości pojazdów oraz wykrywania niebezpiecznych towarów przewożonych samochodami ciężarowymi.
Ponadto zainstalowane zostaną stacje meteorologiczne dostarczające informacji o warunkach pogodowych w czasie rzeczywistym tj. o temperaturze, widoczności, wilgotności powietrza, prędkości i kierunku wiatru.
W Łodzi zostanie również utworzone Centrum Zarządzania Monitoringiem w celu umożliwienia współpracy policji, straży pożarnej i pogotowia ratunkowego. Zakończenie projektu nastąpi w grudniu 2013 roku.
Środki te zasilą 10 projektów drogowych o wartości ponad 90 mln zł ( 58 mln to środki unijne ), 8 projektów dotyczących e – usług publicznych o wartości około 14 mln zł. ( 11,5 mln z UE ) i 4 projekty dotyczące infrastruktury kulturalnej o wartości 15 mln zł. ( ponad 7,5 mln zł. unijnego wsparcia.
Dotacje unijne otrzymają m.in. Komenda Wojewódzka Policji (KWP) w Łodzi z przeznaczeniem na zakup pojazdów i sprzętu specjalistycznego na potrzeby bezpieczeństwa drogowego oraz Urząd Miejski w Łodzi na system monitorowania na drogach.
Witold Stępień, marszałek województwa łódzkiego powiedział – Zależało nam na jak najszybszym rozdysponowaniu pieniędzy z wygospodarowanych oszczędności. Dofinansowywane będą projekty z całego województwa, co zapewni regionowi zrównoważony rozwój.
Większość projektów, które otrzymają dofinansowanie dotyczy bezpieczeństwa. Zarówno te związane z poprawą stanu dróg jak i realizowane przez policję, czy straż miejską dotyczące poprawy bezpieczeństwa w mieście i regionie.
Wśród dotowanych projektów znajduje się projekt łódzkiej KWP „ Bezpieczne drogi województwa łódzkiego”. W ramach tego projektu nastąpi doposażenie służb ratowniczych i interwencyjnych o wartości około 12mln zł. z czego 9 mln zł. ze środków unijnych. Projekt zakłada również przeprowadzenie dwóch akcji społecznych promujących bezpieczeństwo na drogach.
Unijne środki otrzymają także władze Łodzi na projekt „ Łódzki monitoring metropolitalny”, który ma stworzyć system monitoringu Łodzi, Uniejowa i Brzezin. Wartość tego projektu to ponad 23,7 mln zł., a dotacje unijne – 18 mln zł.
W ramach tego projektu zostaną zainstalowane w newralgicznych punktach Łodzi i Uniejowa( wybranych na podstawie analiz stanu bezpieczeństwa ruchu drogowego ) profesjonalnych systemów do wideo monitoringu, systemów do śledzenia i odnajdywania pojazdów, wykrywania przypadków nie przestrzegania sygnalizacji świetlnej, kontroli prędkości pojazdów oraz wykrywania niebezpiecznych towarów przewożonych samochodami ciężarowymi.
Ponadto zainstalowane zostaną stacje meteorologiczne dostarczające informacji o warunkach pogodowych w czasie rzeczywistym tj. o temperaturze, widoczności, wilgotności powietrza, prędkości i kierunku wiatru.
W Łodzi zostanie również utworzone Centrum Zarządzania Monitoringiem w celu umożliwienia współpracy policji, straży pożarnej i pogotowia ratunkowego. Zakończenie projektu nastąpi w grudniu 2013 roku.
poniedziałek, 7 listopada 2011
Roszczenia z weksla
W dwóch poprzednich postach na temat weksli przedstawiłam podstawową wiedzę na ten temat oraz sposób postępowania w praktyce gospodarczej z udziałem banku. Obecnie pragnę zapoznać czytelników z rodzajami roszczeń z weksla.
W dniu płatności weksla lub w jednym z dwóch następnych dni powszednich weksel powinien być przez jego posiadacza przedstawiony do zapłaty akceptantowi ( trasatowi ), w wypadku weksli ciągnionych, lub wystawcy – w wypadku weksla własnego. Jeżeli zobowiązany do wykupienia weksla odmówił zapłaty , wówczas posiadacz weksla staje się uprawniony do dochodzenia swych roszczeń.
Niekiedy posiadacz weksla może dochodzić swych roszczeń przed terminem płatności, np. wtedy, gdy trasat odmówił akceptacji (przyjęcia) weksla, gdy ogłoszono jego upadłość lub gdy ogłoszono upadłość wystawcy weksla.
Odmowa przyjęcia (akceptacji) lub zapłaty weksla powinna być stwierdzona aktem publicznym w formie protestu. Protest weksla jest urzędowym potwierdzeniem, że weksel nie został przyjęty (zaakceptowany przez trasanta) lub że nastąpiła odmowa jego zapłaty. Protesty weksli sporządzają notariusze.
Protest weksla z powodu odmowy zapłaty powinien nastąpić w ciągu dwóch dni powszednich po dniu płatności. Zachowanie terminu przedstawienia weksla do zapłaty oraz protestu weksla jest niezwykle ważne, gdyż jeżeli posiadacz weksla nie dotrzyma tych terminów, to traci prawo dochodzenia roszczeń w trybie prawa wekslowego wobec indosantów, wystawcy weksla, poręczyciela i innych dłużników wekslowych, z wyjątkiem akceptanta.
Rozróżnia się dwa rodzaje roszczeń z weksla: roszczenie przeciwko głównym dłużnikom, którymi są wystawcy weksla własnego i akceptanci weksla ciągnionego, oraz roszczenie zwrotne, czyli regresowe, powstające w chwili, gdy główny dłużnik nie wykupi weksla. Roszczenie regresowe jest wtedy skierowane przeciwko indosantom, wystawcy weksla trasowanego oraz wszystkim innym dłużnikom wekslowym.
Protest weksla jest bezwzględnym warunkiem zwrotnego poszukiwania, czyli dochodzenia roszczenia regresywnego przeciw wystawcy weksla trasowanego, indosantom i poręczycielom, jeśli wystawca weksla własnego lub akceptant weksla trasowanego nie wykupi weksla. Należy tu podkreślić odpowiedzialność wszystkich indosantów, co oznacza, że każda osoba posiadająca weksel i która w drodze indosu go przekazała, a więc której podpis figuruje na odwrotnej stronie weksla, odpowiada również za zapłatę wobec posiadacza weksla.
Prawo wekslowe stanowi, że wystawcy weksla, akceptanci, indosanci i poręczyciele odpowiadają solidarnie wobec posiadacza weksla. Odpowiedzialność solidarna oznacza, że posiadacz weksla może dochodzić roszczeń przeciw jednemu, kilku lub wszystkim dłużnikom wekslowym bez potrzeby zachowania porządku, w jakim się zobowiązali.
Posiadacz weksla powinien o nieprzyjęciu lub niezapłaceniu weksla zawiadomić swojego indosanta oraz wystawcę weksla w ciągu czterech dni powszednich od dnia protestu. To kolejne przekazywanie zawiadomień nazywa się notyfikacją.
Powszechne stosowanie weksla w rozliczeniach pieniężnych w gospodarce rynkowej wynika z wielu zalet, jakimi charakteryzuje się weksel jako forma zapłaty. Należą do nich między innymi:
• możliwość przeprowadzania różnych transakcji bez natychmiastowego angażowania własnych środków;
• umożliwienie posiadaczowi weksla zapłaty zobowiązań w drodze indosowania weksla,
• zagwarantowanie zapłaty posiadaczowi weksla przez wszystkie osoby podpisane na wekslu;
• prosty tryb i szybkie tempo postępowania w dochodzeniu należności wekslowych.
Duże znaczenie ma również zamiana weksla na gotówkę przez dyskonto.
W dniu płatności weksla lub w jednym z dwóch następnych dni powszednich weksel powinien być przez jego posiadacza przedstawiony do zapłaty akceptantowi ( trasatowi ), w wypadku weksli ciągnionych, lub wystawcy – w wypadku weksla własnego. Jeżeli zobowiązany do wykupienia weksla odmówił zapłaty , wówczas posiadacz weksla staje się uprawniony do dochodzenia swych roszczeń.
Niekiedy posiadacz weksla może dochodzić swych roszczeń przed terminem płatności, np. wtedy, gdy trasat odmówił akceptacji (przyjęcia) weksla, gdy ogłoszono jego upadłość lub gdy ogłoszono upadłość wystawcy weksla.
Odmowa przyjęcia (akceptacji) lub zapłaty weksla powinna być stwierdzona aktem publicznym w formie protestu. Protest weksla jest urzędowym potwierdzeniem, że weksel nie został przyjęty (zaakceptowany przez trasanta) lub że nastąpiła odmowa jego zapłaty. Protesty weksli sporządzają notariusze.
Protest weksla z powodu odmowy zapłaty powinien nastąpić w ciągu dwóch dni powszednich po dniu płatności. Zachowanie terminu przedstawienia weksla do zapłaty oraz protestu weksla jest niezwykle ważne, gdyż jeżeli posiadacz weksla nie dotrzyma tych terminów, to traci prawo dochodzenia roszczeń w trybie prawa wekslowego wobec indosantów, wystawcy weksla, poręczyciela i innych dłużników wekslowych, z wyjątkiem akceptanta.
Rozróżnia się dwa rodzaje roszczeń z weksla: roszczenie przeciwko głównym dłużnikom, którymi są wystawcy weksla własnego i akceptanci weksla ciągnionego, oraz roszczenie zwrotne, czyli regresowe, powstające w chwili, gdy główny dłużnik nie wykupi weksla. Roszczenie regresowe jest wtedy skierowane przeciwko indosantom, wystawcy weksla trasowanego oraz wszystkim innym dłużnikom wekslowym.
Protest weksla jest bezwzględnym warunkiem zwrotnego poszukiwania, czyli dochodzenia roszczenia regresywnego przeciw wystawcy weksla trasowanego, indosantom i poręczycielom, jeśli wystawca weksla własnego lub akceptant weksla trasowanego nie wykupi weksla. Należy tu podkreślić odpowiedzialność wszystkich indosantów, co oznacza, że każda osoba posiadająca weksel i która w drodze indosu go przekazała, a więc której podpis figuruje na odwrotnej stronie weksla, odpowiada również za zapłatę wobec posiadacza weksla.
Prawo wekslowe stanowi, że wystawcy weksla, akceptanci, indosanci i poręczyciele odpowiadają solidarnie wobec posiadacza weksla. Odpowiedzialność solidarna oznacza, że posiadacz weksla może dochodzić roszczeń przeciw jednemu, kilku lub wszystkim dłużnikom wekslowym bez potrzeby zachowania porządku, w jakim się zobowiązali.
Posiadacz weksla powinien o nieprzyjęciu lub niezapłaceniu weksla zawiadomić swojego indosanta oraz wystawcę weksla w ciągu czterech dni powszednich od dnia protestu. To kolejne przekazywanie zawiadomień nazywa się notyfikacją.
Powszechne stosowanie weksla w rozliczeniach pieniężnych w gospodarce rynkowej wynika z wielu zalet, jakimi charakteryzuje się weksel jako forma zapłaty. Należą do nich między innymi:
• możliwość przeprowadzania różnych transakcji bez natychmiastowego angażowania własnych środków;
• umożliwienie posiadaczowi weksla zapłaty zobowiązań w drodze indosowania weksla,
• zagwarantowanie zapłaty posiadaczowi weksla przez wszystkie osoby podpisane na wekslu;
• prosty tryb i szybkie tempo postępowania w dochodzeniu należności wekslowych.
Duże znaczenie ma również zamiana weksla na gotówkę przez dyskonto.
Weksle w obrocie gospodarczym - Cz.II
Ten post należy przeczytać w korespondencji z poprzednim o tym samym temacie. Ze względu na termin płatności wyróżnia się cztery typy weksli, tzn. weksle płatne:
• za okazaniem;
• w pewien czas po okazaniu, co jest na wekslu uwidocznione, np. weksel płatny jest po 20 dniach po jego okazaniu;
• w pewien czas po dacie jego wystawienia, np. po upływie 3 miesięcy;
• w oznaczonym na wekslu dniu.
Weksle płatne za okazaniem i w pewien czas po okazaniu muszą być przedstawione do zapłaty najpóźniej w ciągu roku od daty wystawienia.
W celu lepszego zabezpieczenia zapłaty weksla stosowane jest poręczenie, które jest nazywane awalem wekslowym, osoba udzielająca poręczenia – awalistą.
Poręczenie oznacza się wyrazem „poręczam” albo „per aval” lub innym równoznacznym i podpisem awalisty. Sam podpis na przedniej stronie weksla uważa się za poręczenie, z wyjątkiem podpisu wystawcy i trasata. Poręczenie powinno wskazywać, za kogo je dano, jeśli tego nie oznaczono, uważa się, że udzielono go za wystawcę. Najwyższą wartość mają awale udzielane przez znane banki lub instytucje finansowe.
Posiadacz weksla może przed terminem płatności weksla w różny sposób z wekslem postąpić, na przykład:
• zatrzymać weksel aż do nadejścia terminu płatności;
• zapłacić wekslem swoje zobowiązania, np. wobec dostawcy;
• dać weksel w zastaw;
• przedstawić weksel do dyskonta w banku i uzyskać bezpośrednio sumę wekslową ( pomniejszoną o stopę dyskontową).
Jeżeli posiadacz weksla zamierza zapłacić wekslem swoje zobowiązania, to musi przenieść prawa własności weksla na osobę, której płaci wekslem. Przeniesienie własności weksla nazywa się indosem, osoba przenosząca swoje prawa z weksla na inną osobę indosantem ( albo żyrantem), osoba , na której rzecz przeniesiono prawa z weksla, to indosatariusz.
Posiadacz weksla może sprzedać weksel bankowi i uzyskać sumę wekslową przez dyskonto weksla, co oznacza przyjęcie przez bank weksla i wypłacenie sumy wekslowej pomniejszonej o kwotę odsetek, przypadającą od sumy wekslowej, od chwili nabycia weksla przez bank do terminu płatności, oraz o prowizję bankową.
Wysokość odsetek określa stopa dyskontowa. Potrącenie odsetek, czyli dyskonto w zakupie weksla przez bank zależy od trzech czynników: sumy wekslowej, stopy dyskontowej oraz liczby dni, które upływają od daty dyskonta do dnia płatności weksla.
W praktyce gospodarczej w obliczaniu dni przyjmuje się, że rok ma 360 dni a miesiąc 30. Za weksle podpisane przez solidnych płatników uznaje się weksle, które zostały podpisane przez wystawców i akceptantów terminowo wywiązujących się z obowiązków wekslowych, niedopuszczających do protestu weksli trasowanych na nich lub przez nich wystawionych.
Banki posiadające weksle przez siebie zdyskontowane mogą je sprzedawać, czyli przedłożyć do ponownego dyskonta, bankowi centralnemu – Narodowemu Bankowi Polskiemu. To powtórne dyskontowanie weksli przez banki nazywa się redyskontem. Stopa redyskontowa jest ustalana zwykle na niższym poziomie niż stopa dyskontowa, co pozwala bankom na osiąganie zysku nawet na redyskoncie.
Dochodzenie praw z weksla zostanie przedstawione w poście pod tytułem „ Roszczenia z weksla”. Zapraszam !
• za okazaniem;
• w pewien czas po okazaniu, co jest na wekslu uwidocznione, np. weksel płatny jest po 20 dniach po jego okazaniu;
• w pewien czas po dacie jego wystawienia, np. po upływie 3 miesięcy;
• w oznaczonym na wekslu dniu.
Weksle płatne za okazaniem i w pewien czas po okazaniu muszą być przedstawione do zapłaty najpóźniej w ciągu roku od daty wystawienia.
W celu lepszego zabezpieczenia zapłaty weksla stosowane jest poręczenie, które jest nazywane awalem wekslowym, osoba udzielająca poręczenia – awalistą.
Poręczenie oznacza się wyrazem „poręczam” albo „per aval” lub innym równoznacznym i podpisem awalisty. Sam podpis na przedniej stronie weksla uważa się za poręczenie, z wyjątkiem podpisu wystawcy i trasata. Poręczenie powinno wskazywać, za kogo je dano, jeśli tego nie oznaczono, uważa się, że udzielono go za wystawcę. Najwyższą wartość mają awale udzielane przez znane banki lub instytucje finansowe.
Posiadacz weksla może przed terminem płatności weksla w różny sposób z wekslem postąpić, na przykład:
• zatrzymać weksel aż do nadejścia terminu płatności;
• zapłacić wekslem swoje zobowiązania, np. wobec dostawcy;
• dać weksel w zastaw;
• przedstawić weksel do dyskonta w banku i uzyskać bezpośrednio sumę wekslową ( pomniejszoną o stopę dyskontową).
Jeżeli posiadacz weksla zamierza zapłacić wekslem swoje zobowiązania, to musi przenieść prawa własności weksla na osobę, której płaci wekslem. Przeniesienie własności weksla nazywa się indosem, osoba przenosząca swoje prawa z weksla na inną osobę indosantem ( albo żyrantem), osoba , na której rzecz przeniesiono prawa z weksla, to indosatariusz.
Posiadacz weksla może sprzedać weksel bankowi i uzyskać sumę wekslową przez dyskonto weksla, co oznacza przyjęcie przez bank weksla i wypłacenie sumy wekslowej pomniejszonej o kwotę odsetek, przypadającą od sumy wekslowej, od chwili nabycia weksla przez bank do terminu płatności, oraz o prowizję bankową.
Wysokość odsetek określa stopa dyskontowa. Potrącenie odsetek, czyli dyskonto w zakupie weksla przez bank zależy od trzech czynników: sumy wekslowej, stopy dyskontowej oraz liczby dni, które upływają od daty dyskonta do dnia płatności weksla.
W praktyce gospodarczej w obliczaniu dni przyjmuje się, że rok ma 360 dni a miesiąc 30. Za weksle podpisane przez solidnych płatników uznaje się weksle, które zostały podpisane przez wystawców i akceptantów terminowo wywiązujących się z obowiązków wekslowych, niedopuszczających do protestu weksli trasowanych na nich lub przez nich wystawionych.
Banki posiadające weksle przez siebie zdyskontowane mogą je sprzedawać, czyli przedłożyć do ponownego dyskonta, bankowi centralnemu – Narodowemu Bankowi Polskiemu. To powtórne dyskontowanie weksli przez banki nazywa się redyskontem. Stopa redyskontowa jest ustalana zwykle na niższym poziomie niż stopa dyskontowa, co pozwala bankom na osiąganie zysku nawet na redyskoncie.
Dochodzenie praw z weksla zostanie przedstawione w poście pod tytułem „ Roszczenia z weksla”. Zapraszam !
niedziela, 6 listopada 2011
Weksle i ich znaczenie w obrocie gospodarczym
Informacje zawarte w tym poście są przeznaczone dla osób posługujących się wekslem jako środkiem płatniczym. Z praktyki wiem jak wiele trudności mają osoby z krótkim stażem pracy, ale i pozostałe często nie znają zasad związanych z prawidłowym obiegiem weksli i sposobem ich wypełniania.
Weksel jest dokumentem o określonej przez prawo formie, zobowiązującym wystawcę lub wskazaną przez niego osobę do bezwarunkowego zapłacenia określonej kwoty w oznaczonym terminie. Dokument ten zgodnie z wymaganiami prawa wekslowego powinien zawierać:
• nazwę „ weksel ” w samym tekście;
• polecenie lub przyrzeczenie ( zależnie od rodzaju weksla ) bezwarunkowej zapłaty oznaczonej kwoty;
• oznaczenie osoby, która ma zapłacić ( trasat );
• termin i miejsce płatności;
• nazwisko osoby na której rzecz lub zlecenie zapłata powinna być dokonana;
• datę i miejsce wystawienia weksla ;
• podpis wystawcy.
Weksel powinien być wypełniony na specjalnym blankiecie, może być również wypisany na karcie papieru, pod warunkiem, że zawiera podane elementy i cechy określone przez prawo wekslowe. Jeśli brakuje choć jednego z wymienionych elementów, to weksel jest nieważny.
Używane są dwie zasadnicze formy weksla: weksel własny i weksel trasowany. Weksel własny, określany również jako weksel prosty, suchy lub sola weksel, jest przyrzeczeniem zapłaty przez wystawcę weksla podanej w nim kwoty na rzecz remitenta, czyli osoby wskazanej na wekslu, której ma być ta kwota wypłacona. Istotne są tu dwie osoby: wystawca, który zobowiązuje się zapłacić określoną kwotę, oraz remitent, któremu ta kwota zostanie wypłacona.
Weksel trasowany, zwany również wekslem ciągnionym lub tratą, jest poleceniem wydanym przez wystawcę osobie trzeciej ( trasatowi ) wypłacenia przez nią kwoty weksla osobie wskazanej w wekslu ( remitentowi ) lub na jej zlecenie w oznaczonym terminie. W wekslu trasowanym mamy do czynienia z trzema osobami: wystawcą weksla trasowanego, nazywanego trasantem, osobą, która ma zapłacić kwotę podaną w wekslu, czyli trasatem, oraz remitentem, któremu ta kwota ma być wypłacona.
Weksel trasowany należy przedstawić trasatowi do przyjęcia, czyli do akceptacji, i dopiero po tym przyjęciu weksel nabiera mocy. Sam podpis trasata na przedniej stronie weksla oznacza jego przyjęcie. Po przyjęciu weksla trasat staje się akceptantem.
Z wystawieniem weksla wiąże się obowiązek uiszczenia opłaty skarbowej, pobieranej najczęściej w formie opłaty za urzędowy blankiet wekslowy, co jest uwidocznione na wekslach. Opłata ta wynosi 1 promil od sumy wekslowej. Jeżeli weksel wystawiony jest na kartce papieru, wtedy opłatę uiszcza się w znaczkach skarbowych.
W tym poście przedstawiłam dwie podstawowe formy weksli, natomiast następny będzie poświęcony czterem typom weksli, poręczeniu wekslowemu oraz wyjaśnieniu czym jest dyskonto weksla, stopa dyskontowa oraz redyskonto. Zapraszam !
Weksel jest dokumentem o określonej przez prawo formie, zobowiązującym wystawcę lub wskazaną przez niego osobę do bezwarunkowego zapłacenia określonej kwoty w oznaczonym terminie. Dokument ten zgodnie z wymaganiami prawa wekslowego powinien zawierać:
• nazwę „ weksel ” w samym tekście;
• polecenie lub przyrzeczenie ( zależnie od rodzaju weksla ) bezwarunkowej zapłaty oznaczonej kwoty;
• oznaczenie osoby, która ma zapłacić ( trasat );
• termin i miejsce płatności;
• nazwisko osoby na której rzecz lub zlecenie zapłata powinna być dokonana;
• datę i miejsce wystawienia weksla ;
• podpis wystawcy.
Weksel powinien być wypełniony na specjalnym blankiecie, może być również wypisany na karcie papieru, pod warunkiem, że zawiera podane elementy i cechy określone przez prawo wekslowe. Jeśli brakuje choć jednego z wymienionych elementów, to weksel jest nieważny.
Używane są dwie zasadnicze formy weksla: weksel własny i weksel trasowany. Weksel własny, określany również jako weksel prosty, suchy lub sola weksel, jest przyrzeczeniem zapłaty przez wystawcę weksla podanej w nim kwoty na rzecz remitenta, czyli osoby wskazanej na wekslu, której ma być ta kwota wypłacona. Istotne są tu dwie osoby: wystawca, który zobowiązuje się zapłacić określoną kwotę, oraz remitent, któremu ta kwota zostanie wypłacona.
Weksel trasowany, zwany również wekslem ciągnionym lub tratą, jest poleceniem wydanym przez wystawcę osobie trzeciej ( trasatowi ) wypłacenia przez nią kwoty weksla osobie wskazanej w wekslu ( remitentowi ) lub na jej zlecenie w oznaczonym terminie. W wekslu trasowanym mamy do czynienia z trzema osobami: wystawcą weksla trasowanego, nazywanego trasantem, osobą, która ma zapłacić kwotę podaną w wekslu, czyli trasatem, oraz remitentem, któremu ta kwota ma być wypłacona.
Weksel trasowany należy przedstawić trasatowi do przyjęcia, czyli do akceptacji, i dopiero po tym przyjęciu weksel nabiera mocy. Sam podpis trasata na przedniej stronie weksla oznacza jego przyjęcie. Po przyjęciu weksla trasat staje się akceptantem.
Z wystawieniem weksla wiąże się obowiązek uiszczenia opłaty skarbowej, pobieranej najczęściej w formie opłaty za urzędowy blankiet wekslowy, co jest uwidocznione na wekslach. Opłata ta wynosi 1 promil od sumy wekslowej. Jeżeli weksel wystawiony jest na kartce papieru, wtedy opłatę uiszcza się w znaczkach skarbowych.
W tym poście przedstawiłam dwie podstawowe formy weksli, natomiast następny będzie poświęcony czterem typom weksli, poręczeniu wekslowemu oraz wyjaśnieniu czym jest dyskonto weksla, stopa dyskontowa oraz redyskonto. Zapraszam !
Subskrybuj:
Posty (Atom)